Op vraag van de vereniging 'Recht-op', een vereniging waar armen het woord nemen,  kwam Ramsey Nasr in contact met vele kansarmen.  Oorspronkelijk was het de bedoeling om een gedicht te schrijven ter ondersteuning van een dossier over onderhoudsgeld.
Aangezien dit een erg beperkt onderwerp was voor een gedicht, stelde Ramsey Nasr voor om het thema open te trekken naar kansarmoede in het algemeen en er een officieel stadsgedicht van te maken.
Het OCMW bood - nog voor het gedicht geschreven was - een buitenmuur aan het Mechelse Plein ter beschikking.
Op zaterdag 15 oktober 2005 werd 'een minimum', in een ontwerp van Gert Dooreman, onthuld in aanwezigheid van de burgemeester, vele kansarmen, belangstellenden en zelfs tv-ploegen.

een minimum

lees me dan
luister dan zacht

ik ben de muur
en muurvaste man

jarenlang zitten
mijn lief en ik stil

tegen dit plafond
van gitzwarte kas

en vanaf ons vel
begint de bodem

en daar is geen rek
om haar te omarmen

zij zit ertussen
ik zit eronder

en ja ik heb niks
jazeker ik ben niks

maar godmiljaar
ik kan overleven

ik knok tot nu
de jaren rond
van beens af aan
tot aan mijn dood
zal ik tegen u
dit plafond
en alle ogen
in uw mond
opknokken

ik zal uit mijn pree
tevoorschijn komen

meewandelen onder haar
met mijn kansarme zon

en rondbazuinen

      hier staan wij
      klein en fier

      lijk een mens
      op een plein

en ik zou met u
niet willen ruilen

ik zou er geld
voor willen geven

om net als u
mezelf te zijn